Eerste dagen kinderhuis Ramoth

Daar ben ik weer, na heel veel weg te zijn geweest eindelijk even tijd voor mijn verslag.

Ik heb de eerste kennismaking gehad bij het kinderhuis afgelopen dinsdag. Samen met mijn huisgenootje Ryan ben ik er kennis gaan maken en kon ik even een uurtje mee kijken. Ik ging voor het eerst op de fiets door Paramaribo, dat was al een hele belevenis. Je moet hier links fietsen, je hebt nergens fietspaden en de auto's rijden als gekke. Maar nat van het zweet veilig aangekomen. Het is ongeveer een kwartiertje fietsen. Toen ik bij de crèche binnenliep kwamen gelijk alle kindjes op me af. Ze waren heel druk maar ook heel aanhankelijk. Als je even op de grond gaat zitten komen ze allemaal bovenop je springen. De kindjes zijn hier van 0 tot 4 jaar. Dan heb je nog het weeshuis, daar zijn de kinderen ongeveer 6 tot 16 jaar. De crèche is dan in de ochtend als de grote kinderen op school zitten. Rond 12 uur moeten alle kleintjes rusten of slapen en dan ben je vooral met de grote kinderen bezig. Die zijn alleen wat meer op zichzelf. Wat ook wel logisch is na een ochtend opletten op school. Dan willen ze even wat voor zichzelf doen. Het was jammer dat ik niet gelijk kon beginnen, ze hadden mijn formulieren nog niet gekregen en dat is allemaal best streng daar. Rita mijn contactpersoon hier moest ook nog met mij op gesprek daar en dat zou de volgende dag plaatsvinden. Alle werknemers noem je hier zuster en dan de naam. En het hoofd noem je kapitein. Ze heeft ook een wit bloesje aan met blauw op de mouw, dus het lijkt ook echt op een kapitein. Wij hadden een gesprekje met haar secretaresse, die praat altijd voor de kapitein en alleen zei mag de kapitein dingen vragen. Soms komt de kapitein daarna wel zelf tevoorschijn uit haar hokje. Het gesprek was heel kort. Van wanneer tot wanneer ik kwam, wat mijn telefoonnummer was etc.

Toen had ik donderdag dan eindelijk mijn eerste echte dag. Samen met Ryan en Linda op de fiets. Linda heeft haar project om de hoek bij ons. De dag begint dat alle kinderen worden gebracht en dan even vrij spelen. Rond 8.00 uur Moeten alle kindjes even aan tafel en krijgen ze een koekje en wat drinken. Rond die tijd komen wij ook binnen. Er zijn twee vaste zusters elke dag aanwezig. Na het koekje gaan de kindjes weer zelf spelen. Ik ben toen even op de grond gaan zitten om zo de kindjes een beetje te leren kennen. Je hoeft echt geen moeite te doen, want ze komen allemaal op je af. Lekker aan mijn blonde haren zitten, mijn slippers met diamantje werd afgedaan voor ik het wist en zo krioelen ze alle kanten op. Rond 10.30 moeten alle kinderen ''baden''. De aller kleinste worden dan gewassen in de wasbak met koud water en de grotere kinderen krijgen een emmer water over zich heen. Dit is erg leuk om te doen, de meeste kinderen vinden het fijn en krijgen zo ook even een op een aandacht. Lekker wassen, een schone luier en schone kleren aan. Rond 11.30 Gaan alle kindjes weer aan tafel voor het middageten. Er is een grote keuken in de kantine van het weeshuis. Daar halen we voor elk kind een bordje rijst, klein beetje vlees en piep klein beetje groente. Bijna alle kinderen worden geholpen met eten, dat was even wennen. Kinderen die bijna 3 waren deden het nog niet zelf, maar konden het volgens mij wel echt al zelf. Wie weet krijg ik het nog voor elkaar. Na het eten gaan alle kindjes rusten in een kamer met bedjes en matjes op de grond. Hier blijft dan altijd iemand van ons zitten om toezicht te houden. De oudere kinderen komen een voor een uit school en krijgen ook hetzelfde te eten in hun kantine. Als dit klaar is krijgen wij ook een bordje eten en kunnen we even rustig zitten. Er komen rond die tijd ook kinderen van de naschoolse opvang in de zelfde ruimte als de crèche. Dus ze proberen de kleintjes zoveel mogelijk in bed te houden. Rond 14.00 zit mijn tijd erop. Ik was ook echt gesloopt van de hitte en nieuwe indrukken.

Ik ben dinsdag met Minouk samen heerlijk gaan eten bij bar Zuid, hier hebben ze heerlijke pizza's. Woensdag samen met Linda pastasalade gemaakt en die op het balkon met nog een huisgenoot opgegeten. Donderdag heb ik samen met Linda Roti gemaakt. We hadden een goed recept ervoor en hij was echt heerlijk! Twee uur lang in de keuken gestaan. We hebben genoten! Die avond zijn we met het hele huis naar de Havanna gegaan. Dit is een uitgaansgelegenheid. Op donderdag is het daar de echte studentenavond. Eerst vanaf een uurtje of 10 is er salsa dansen. Dan zijn er bijna alleen maar Surinamers en rond 1 uur begint het feest en gaat iedereen los. Heerlijk om te zien dat alle jongens/mannen hier ook zoveel dansen en dat je dan ook echt cool bent hier. In nl staan de jongens toch liever aan de bar met een biertje. Ik heb ook nog even mijn heupjes losgegooid. Het was echt een leuke avond! De volgende dag waren we vrij. Toen heb ik ook echt even mijn rust gepakt. En kwam ik 's middags weer tot leven. Die avond gingen met met ons huis uiteten bij Zus en Zo. hier heb ik ook weer heerlijk gegeten. En er was live muziek. Toen wel een beetje op tijd naar bed want de volgende ochtend gingen Ryan en ik op trip naar Stone eiland en Brownsberg.

Rond 8 uur vertrokken we met een busje naar onze trip. Er gingen nog 3 andere Nederlanders mee we hadden een erg leuk groepje! Het begon gelijk spectaculair, we gingen naar een Zipline park. Je staat op een plateau in een hele hele hoge boom en dan ga je via een kabelbaan naar de andere boom. Heel eng maar ook super gaaf! Het waren 6 kabelbanen waar we overheen gingen. Toen we terug kwamen zat onze gids Rudie klaar met heerlijke cake en bananen. Dit hadden we wel verdient. We gingen verder en kwamen uit bij Stone eiland. Dit is een plas zo groot als de provincie Utrecht met ongeveer 1100 eilandjes. Het ziet er heel mooi uit en we waren ook eindelijk in de rust terecht gekomen. We gingen met een bootje naar een eiland. Hier zagen we meerdere apen. Daarna weer terug en konden we lekker zwemmen. Blijkbaar zaten er piranha's in het water, dus ik was niet heel ontspannen. We reden weer verder en kwamen aan bij de Brownsberg, wat ook onze slaapplek was. Hier heb je prachtig uitzicht over de jungle. Na het uitpakken van de spullen zijn we gelijk een berg opgelopen waar je nog mooier uitzicht had. Op de terugweg begon het al schemerig te worden. Wij konden even rusten. Onze gids maakte heerlijke Soto soep. Ik heb hem een beetje geholpen in de keuken. Ik wil altijd graag wat te doen hebben en vind koken leuk! Na het eten was het pik donker en wat gingen wij doen.... Nog een wandeling maken door de jungle. Nou dit was nog veel enger als die Zipline kan ik je vertellen. Ik had gelukkig een zaklamp, maar je moest goed opletten dat je niet op een slang of iets gaat staan. Overal zaten mega kikkers. Het was echt eens spannend avontuur. Het had ervoor erg geregend dus we kwamen aan bij een mega plas waar we niet langs konden. Dus ik dacht pfjuuw we gaan terug. Maar nee we gingen er doorheen. Tot boven je enkels werd je nat. 3 andere en ik zeiden dit ga ik niet doen, deze sokken en alles wil ik vannacht nog warm aan. En wat gebeurde er, het dunste meisje van allemaal nam ons een voor een op de rug. zelf de jongen van de groep ging op haar rug. Heel komisch. Uiteindelijk weer allemaal heelhuids aangekomen op het kamp. Hier gingen we een kampvuur maken. Maar door de regen ging het moeilijk aan. We zijn denk ik wel 1.5 uur bezig geweest met heel veel wapperen en stokjes erbij leggen om het aan te krijgen. We wilde niet opgeven. Maar het was een super vuurtje uiteindelijk. Onze gids had nog een verassing, Bakabana! Dit is gebakken banaan met saté saus. Ook alweer zo lekker. We sliepen in hangmatten, dat is wel leuk maar ik slaap er voor geen meter in. De buschauffeur was ook nog eens de hele nacht aan het snurken. Dus geen oog dichtgedaan, maar ja hoor ik stond alweer als eerste springlevend naast mijn hangmat in de ochtend. We kregen natuurlijk weer heerlijk ontbijt. En gingen op weg de jungle in voor een stevige wandeling richting twee watervallen. Eerst heel stijl de berg af we kwamen eerst bij waterval Irene, vernoemd naar onze prinses Irene. Deze was prachtig en hebben we heerlijk onder gestaan. Toen een heel stuk omhoog en een stukje nog steiler naar beneden kwamen we gaan bij waterval Leon, deze is gewoon naar een man vernoemd. Hij was iets kleiner maar ook weer heel mooi. Hier heb ik even lekker op een steen gezeten. Toen moesten we weer een heel stuk klimmen de berg op. In totaal hebben we 6 kilometer gelopen. Maar het voelde als 20 kilometer. Terug bij het kamp ging onze tour leider weer gelijk de keuken in. Ik lag even in mijn hangmat te rusten. We kregen Surinaamse Bami, jammie wat was het weer lekker. Kippenpootjes erbij, koussenband en van alles. Met onze buik vol braken we ons kamp af en reden we weer ruim 2 uur terug naar Paramaribo. 

Dit was voor nu weer even. In mijn volgende blog vertel ik over Holy Pagwah, een Hindoestaans traditioneel feest.

Tot ziens maar weer!